تدبر شاه‌کلید درهای بسته‌ی معرفت و مهم‌ترین عامل برای شناسایی ضعف‌ها و تقویت قوت‌ها و تدوین برنامه‌های مناسب جهت رشد و همسوسازی خواسته‌های منابع انسانی با اهداف سازمانی است. مدیران و سازمان‌ها با توجه به رسالت و اهدافی که دارند نیازمند منابع مالی، مادی، فناوری و انسانی بوده و باید از همه‌ی سرمایه‌ها به شکل بهینه استفاده کنند؛ اما پیشرفت علوم در دهه‌های اخیر روشن ساخته که جهت تداوم حیات سازمان‌ها، رفع نیازها و رسیدن به بهره‌وری ارزشمندترین سرمایه منابع انسانی است. پژوهش حاضر، باهدف تبیین و درک رابطهی تدبر با رضایت‌مندی سرمایه‌ی انسانی از روزنه‌ی آموزه‌های وحیانی با روش توصیفی از نوع همبستگی و باهدف کاربردی و ماهیت نظریه‌پردازی داده بنیاد سامان‌یافته است. بر اساس راهبرد GT نخست 138 مضمون مرتبط با موضوع از گزاره‌های دینی استخراج، سپس در فرایند کدگذاری منجر به ادغام مفاهیم مشترک و شکل‌گیری مقوله‌های فرعی و دسته‌بندی محوری شده است. یافته‌های تحقیق نشان‌دهنده‌ی جایگاه بی‌مانند تدبر در کسب رضایت‌مندی کارکنان است. همچنین روشن شد که تدبر با مدیریت عقلایی رابطهی مستقیم دارد و مدیران با اندیشه‌ورزی می‌توانند عوامل مؤثر، متغیرهای زمینه‌ساز و متغیرهای بازدارنده را شناسایی و نتایج آن‌ها را پیش‌بینی کنند.
)